Kościół Farny p.w. Świętej Trójcy

Parafia Świętej Trójcy, założona przez króla Władysława Jagiełłę, istnieje w Leżajsku od 1400 r. W latach 1439 – 1839 r. administrowali nią bożogrobcy z Miechowa, osadzeni tu przez Macieja herbu Janina, biskupa przemyskiego. Istniejący do dziś jednonawowy kościół farny, wzniesiony został w 1616 r. na zgliszczach poprzedniego, drewnianego kościoła strawionego przez pożar w czasie jednego z najazdów Stanisława Stadnickiego. Ufundował go, podobnie jak wieżę dzwonniczą ks. Feliks ze Skaryszewa. Jest to obronna warowna świątynia, która miała stanowić wówczas najbardziej na wschód wysunięte obwarowanie miejskie. Trzy lata po wybudowaniu, tj. w 1619 r., kościół ten został konsekrowany przez arcybiskupa lwowskiego, Jana Andrzeja Pruchnickiego. Świątynia ta kilkakrotnie była remontowana, a zwłaszcza po częściowym uszkodzeniu jej przez Szwedów w 1656 r. Wewnątrz zwróć szczególną uwagę na ołtarz główny, którego wzorem był ołtarz w Katedrze Wawelskiej w Krakowie oraz witraż, zaprojektowany przez Stefana Matejko, bratanka sławnego Jana Matejko.

Z prawej strony głównego ołtarza mieści się słynący łaskami obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, dzieło ks. Erazma Prezbitera. Obraz ten po roku 1594 znajdował się w drewnianym kościele, który stał na miejscu obecnej bazyliki oo. Bernardynów. W 1608 r. biskup przemyski Maciej Pstrokoński ofiarował wspomniany obraz Matki Bożej kościołowi parafialnemu w Leżajsku. Liczne wota umieszczane przy obrazie świadczyły o różnych uzdrowieniach, jakich doznawali wierni za wstawiennictwem Maryi.

Przyjrzyj się przepięknej polichromii z przełomu XVII i XVIII w., która zdobi ściany i sklepienie świątyni, autorstwa Stanisława Stroińskiego, XVII-wiecznym stallom oraz ambonie z obrazami o. Franciszka Lekszyckiego.